Zioła szwedzkie są unikalną kompozycją ziół polecanych na wiele różnych dolegliwości.
W dziedzinie współczesnej fitoterapii, zioła szwedzkie stosowane są głównie w formie nalewki oraz wygodnej w stosowaniu maści. Co ciekawe, oprócz wyżej wymienionych zastosowań, mieszanka niniejszych ziół może przyczyniać się również do łagodzenia trądziku młodzieńczego oraz infekcji skórnych. Maść zawierająca w swoim składzie zioła szwedzkie stosowana jest również podczas procesu leczenia ran. Dzięki niej, możliwe staje się skrócenie procesu terapeutycznego, jak również zmniejszenie widoczności blizn.
Zewnętrznie:
- jako okłady: należy pamiętać, że przed wykonaniem okładu, zmienione chorobowo miejsce należy posmarować kremem, olejem lub tłustą maścią, po czym gazę zwilżyć nalewką z ziół szwedzkich i przyłożyć na chore miejsce, owinąć bandażem i pozostawić na minimum 2 godziny a nawet na całą noc.
W razie wystąpienia alergii bądź zaczerwienienia, należy przerwać zastosowanie.
Zioła szwedzkie znane są w dziedzinie fitoterapii już od setek lat. Są one uznawane za naturalny lek, który sprzyja terapii licznych zaburzeń w obrębie naszego ciała. Co ciekawe, zostały one skomponowane w XVII wieku przez szwedzkiego lekarza Klausa Samsta. Źródła donoszą, że dzięki wspomnianej mieszance ziół, zarówno uczony, jak i jego najbliższa rodzina dożyli sędziwego wieku w dobrym zdrowiu. Niektóre źródła donoszą, iż lekarz ten zakończył swój żywot w wieku 104 lat. W następnych latach, zioła szwedzkie zostały nieco zapomniane. Niemniej jednak, wraz z nadejściem lat 70-tych ubiegłego wieku, wróciły one do kanonu ziołolecznictwa, za sprawą austriackiej zielarki Marii Treben. We współczesnych czasach, mimo zawrotnego tempa rozwoju coraz to nowocześniejszych metod leczenia zaburzeń stanu zdrowia, mieszanka ziół szwedzkich nadal cieszy się uznaniem w środowisku medyków oraz zwolenników naturalnych metod leczenia.
Standardowa mieszanka ziół szwedzkich mieści w sobie aż 11 prozdrowotnych roślin, wśród których wyróżniamy:
PIOŁUN– to surowiec farmakognostyczny pochodzący z rośliny bylica piołun z rodziny astrowatych;
MIRRĘ – wonną żywicę otrzymywaną z drzew oraz krzewów należących do rodziny balsamowców;
SZAFRAN – uznawany za jedną z najdroższych przypraw świata, wykorzystywaną zarówno w kosmetyce, jak i ziołolecznictwie już od ponad 3000 lat;
SENES – liście pochodzące z krzewu strączyńca, stanowiące częsty składnik herbat wspomagających proces odchudzania;
KAMFORĘ – otrzymywaną z drzewa cynamonowca kamforowego, wykorzystywaną w celach leczniczych już w czasach starożytności;
KORZEŃ RABARBARU – stanowiący źródło cennych dla naszego zdrowia witamin (w tym witaminy A, C oraz E);
KURKUMĘ – przyprawę korzenną stanowiącą odwieczny składnik zarówno kuchni, jak i medycyny Dalekiego Wschodu;
JESION MANNOWY – a właściwie jego suszone liście. Niniejsza roślina zaliczana jest do rodziny oliwkowatych, które w naturalnych warunkach występują na terenach Europy Południowej oraz Azji Zachodniej;
TERIAK – którego właściwości doceniane były już w czasach starożytnego Rzymu, ze względu na jego pozytywny wpływ na funkcjonowanie układu nerwowego człowieka;
KORZEŃ DZIEWIĘĆSIŁU – stosowany w czasach średniowiecznych. W przeszłości wierzono, iż skrywa on w sobie aż dziewięć prozdrowotnych mocy;
ARCYDZIĘGIEL – stosowany przede wszystkim przez medyków zakonnych, między innymi w celu łagodzenia dolegliwości w obrębie układu pokarmowego człowieka.
Zioła szwedzkie charakteryzują się niepowtarzalnym aromatem. Ze względu na liczne właściwości prozdrowotne, na szeroką skalę wykorzystywane są we współczesnej fitoterapii. Ponadto, stanowią one częsty składnik domowej apteczki.
skład:
piołun, mirra, szafran, senes, kamfora, korzeń rabarbaru i kurkumy, manna, terlak, korzeń dziewięćsiłu i arcydzięgla
W dziedzinie współczesnej fitoterapii, zioła szwedzkie stosowane są głównie w formie nalewki oraz wygodnej w stosowaniu maści. Co ciekawe, oprócz wyżej wymienionych zastosowań, mieszanka niniejszych ziół może przyczyniać się również do łagodzenia trądziku młodzieńczego oraz infekcji skórnych. Maść zawierająca w swoim składzie zioła szwedzkie stosowana jest również podczas procesu leczenia ran. Dzięki niej, możliwe staje się skrócenie procesu terapeutycznego, jak również zmniejszenie widoczności blizn.
Zewnętrznie:
- jako okłady: należy pamiętać, że przed wykonaniem okładu, zmienione chorobowo miejsce należy posmarować kremem, olejem lub tłustą maścią, po czym gazę zwilżyć nalewką z ziół szwedzkich i przyłożyć na chore miejsce, owinąć bandażem i pozostawić na minimum 2 godziny a nawet na całą noc.
W razie wystąpienia alergii bądź zaczerwienienia, należy przerwać zastosowanie.
Zioła szwedzkie znane są w dziedzinie fitoterapii już od setek lat. Są one uznawane za naturalny lek, który sprzyja terapii licznych zaburzeń w obrębie naszego ciała. Co ciekawe, zostały one skomponowane w XVII wieku przez szwedzkiego lekarza Klausa Samsta. Źródła donoszą, że dzięki wspomnianej mieszance ziół, zarówno uczony, jak i jego najbliższa rodzina dożyli sędziwego wieku w dobrym zdrowiu. Niektóre źródła donoszą, iż lekarz ten zakończył swój żywot w wieku 104 lat. W następnych latach, zioła szwedzkie zostały nieco zapomniane. Niemniej jednak, wraz z nadejściem lat 70-tych ubiegłego wieku, wróciły one do kanonu ziołolecznictwa, za sprawą austriackiej zielarki Marii Treben. We współczesnych czasach, mimo zawrotnego tempa rozwoju coraz to nowocześniejszych metod leczenia zaburzeń stanu zdrowia, mieszanka ziół szwedzkich nadal cieszy się uznaniem w środowisku medyków oraz zwolenników naturalnych metod leczenia.
Standardowa mieszanka ziół szwedzkich mieści w sobie aż 11 prozdrowotnych roślin, wśród których wyróżniamy:
PIOŁUN– to surowiec farmakognostyczny pochodzący z rośliny bylica piołun z rodziny astrowatych;
MIRRĘ – wonną żywicę otrzymywaną z drzew oraz krzewów należących do rodziny balsamowców;
SZAFRAN – uznawany za jedną z najdroższych przypraw świata, wykorzystywaną zarówno w kosmetyce, jak i ziołolecznictwie już od ponad 3000 lat;
SENES – liście pochodzące z krzewu strączyńca, stanowiące częsty składnik herbat wspomagających proces odchudzania;
KAMFORĘ – otrzymywaną z drzewa cynamonowca kamforowego, wykorzystywaną w celach leczniczych już w czasach starożytności;
KORZEŃ RABARBARU – stanowiący źródło cennych dla naszego zdrowia witamin (w tym witaminy A, C oraz E);
KURKUMĘ – przyprawę korzenną stanowiącą odwieczny składnik zarówno kuchni, jak i medycyny Dalekiego Wschodu;
JESION MANNOWY – a właściwie jego suszone liście. Niniejsza roślina zaliczana jest do rodziny oliwkowatych, które w naturalnych warunkach występują na terenach Europy Południowej oraz Azji Zachodniej;
TERIAK – którego właściwości doceniane były już w czasach starożytnego Rzymu, ze względu na jego pozytywny wpływ na funkcjonowanie układu nerwowego człowieka;
KORZEŃ DZIEWIĘĆSIŁU – stosowany w czasach średniowiecznych. W przeszłości wierzono, iż skrywa on w sobie aż dziewięć prozdrowotnych mocy;
ARCYDZIĘGIEL – stosowany przede wszystkim przez medyków zakonnych, między innymi w celu łagodzenia dolegliwości w obrębie układu pokarmowego człowieka.
Zioła szwedzkie charakteryzują się niepowtarzalnym aromatem. Ze względu na liczne właściwości prozdrowotne, na szeroką skalę wykorzystywane są we współczesnej fitoterapii. Ponadto, stanowią one częsty składnik domowej apteczki.
skład:
piołun, mirra, szafran, senes, kamfora, korzeń rabarbaru i kurkumy, manna, terlak, korzeń dziewięćsiłu i arcydzięgla